Obecnie obowiązujący w Polsce system edukacji publicznej, daleki jest od ideału. Wielu rodziców mimo, że nie jest zadowolonych ze sposobu w jaki szkoła uczy i wychowuje ich dzieci, nie decyduje się na edukację domową. Dlaczego tak się dzieje?

Jednym sama idea tego rodzaju nauczania jest obca, inni uważają, że nie podołają tak poważnemu wyzwaniu, jakiem jest wielostronna edukacja własnych dzieci na odpowiednim poziomie, czy że nie przebrną przez problemy biurokratyczne. Jeszcze innych zniechęcają opinie specjalistów mówiące, że edukacja domowa zubaża dziecko o kontakty z rówieśnikami. W efekcie, w naszym kraju na edukację domową zdecydowało się zaledwie kilkaset rodzin. Tymczasem, na świece popularność tej idei rośnie z roku na rok.

Spróbujmy wyjaśnić choć kilka wątpliwości związanych z nauczaniem w warunkach domowych.

Co to jest edukacja domowa?

Wciąż mało znanym pozostaje fakt, że kształcić dzieci można w różny sposób. Powszechnie uznawanym sposobem nauczania wciąż pozostaje edukacja szkolna, jednak zgodną z prawem alternatywą tego rodzaju wykształcenia jest edukacja prowadzona w systemie domowym. Zgodnie z definicją - edukacja domowa to odmiana kształcenia, w której rodzice lub opiekunowie, przejmują od państwa czy czynników społecznych pełną odpowiedzialność za nauczanie własnych lub powierzonych im dzieci. W ramach tego rodzaju nauczania, rodziców mogą wspomagać wynajęci nauczyciele czy specjaliści z danej dziedziny wiedzy. Edukacja może, a nawet powinna być uzupełniana przez uczestnictwo w ogólnie rozumianej kulturze –wycieczki, muzea, teatr, kółka sportowe, warsztaty artystyczne itp.

Czy rodzic nie będący nauczycielem jest w stanie zapewnić dziecku odpowiedni poziom nauczania?

Wprawdzie dyrektor placówki opiniującej zgodę na kształcenie dziecka w warunkach domowych, może brać ten argument pod uwagę, większość rodziców decydujących się na nauczanie dzieci w systemie pozaszkolnym, nie ma wykształcenia kierunkowego. Jednak dostępność materiałów edukacyjnych jest tak duża, że przy odpowiednim nastawieniu i dozie dobrej woli, cierpliwy rodzic jest w stanie sprostać wyzwaniom.

Jak zgodnie z prawem otrzymać zgodę na edukację domową dziecka?

W Polsce, legalne nauczanie dzieci w systemie domowym umożliwia art. 16 ust. 8 do 14. ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty. Rodzice, którzy decydują się na taki rodzaj kształcenia powinni zwrócić się w odpowiednim czasie, z wnioskiem do dyrektora szkoły, w której dziecko powinno realizować obowiązek szkolny. Oprócz wniosku wymagana jest opinia poradni psychologiczno-pedagogicznej, oświadczenie rodziców, że zapewnią dziecku warunki umożliwiające odpowiednie kształcenie i zapewnienie, że dziecko przystępować będzie okresowo do testów sprawdzających poziom nauczania.

A co z socjalizacją?

Tu zdania są podzielone. Niektórzy twierdzą, że dzieci pozostające w systemie poza szkolnym, dzięki bogatszym kontaktom z członkami własnej rodziny oraz wybranymi ludźmi spoza niej, socjalizują się w sposób bardziej świadomy i wartościowy. Nie są jednak poddawane presji rówieśniczej i często nie rozumieją relacji i emocji, które kierują innymi ludźmi.