W Polsce seler jest jednym z podstawowych warzyw, które wykorzystujemy do przygotowania bulionu. Czasami sporządzamy z niego również surówkę, ale bądźmy szczerzy – za selerem (szczególnie maluchy) nie przepadamy. W tym tygodniu postaramy się przekonać Was do tego warzywa, zainteresować jego historią i pokazać, że seler w kuchni nie musi być nudny :).

Seler jest uprawiany już od ponad 2000 lat! Już w czasach starożytnych królował w Grecji i Rzymie. Na początku głównie jako ozdoba domu, później znalazł zastosowanie w medycynie (polecany na uspokojenie nerwów) i kulinariach. Często wieszano go na drzwiach mieszkania, sądząc że przynosi szczęście. Ciekawostką jest fakt, że w Egipcie, Grecji i Rzymie seler był ważną częścią obrządków pogrzebowych. Nasiona tego warzywa również były wykorzystywane, najczęściej jako roślinny środek przeciwko grypie i przeziębieniom. W średniowieczu seler uchodził za roślinę luksusową, która pojawiała się jedynie w domach i na stołach bogatych mieszkańców. Do Polski trafił w XVII i był wykorzystywany jako ozdoba, dopiero wiek później trafił do kuchni. Jak zatem widać - seler miał bardzo dużo zastosowań i nie był to tylko składnik bulionu.

Seler to roślina dwuletnia, która kwitnie od lipca do września. Naturalnym regionem uprawy selera jest basen Morza Śródziemnego, Europa Zachodnia i Środkowa oraz część zachodniej Azji. W Polsce, w stanie dzikim znajdziemy go tylko na wyspie Uznam.

Warto dokładnie oglądnąć seler przed jego zakupem. Przed wszystkim kierujcie się odpowiednią twardością i brakiem jakichkolwiek uszkodzeń. Gdy tylko zauważycie „miękkie” miejsca na skórce selera, odłóżcie go na miejsce. Może to oznaczać, że w środku doszło już do ingerencji bakterii lub pleśni, które zarażają całe warzywo.

W kolejnym artykule przedstawiamy wartości odżywcze selera i wychwalimy za właściwości! Zapraszamy :).