W poprzednim artykule poruszyliśmy kwestię trudnej sztuki, jaką jest skuteczne wydawanie poleceń dziecku. Chcąc być naprawdę efektywnym w tej dziedzinie, czyli doprowadzić pociechę do wykonania danej czynności, zachowując przy tym spokój i sprawić, żeby obie strony (dziecko także) były zadowolone, musimy umieć stosować odpowiednie techniki. O 6 etapach wydawania skutecznych poleceń przeczytać możecie tutaj. Co jeszcze może nam się przydać, gdy chcemy, aby nasze dziecko wykonało coś, co z założenia jest dla niego trudne, lub jest ono niechętne, gdyż czynność ta zwyczajnie nie jest dla niego wystarczająco atrakcyjna? Z pomocą przychodzi nam wdrożenie tzw. systemu żetonowego.

Czasem zastanawiamy się, jak to jest, że dziecko, które teoretycznie słyszy nasze polecenie, nakaz czy prośbę, zupełnie nie reaguje na ich treść lub jedną z jego podstawowych odpowiedzi jest nic nie znaczące „zaraz”. Na uwagę zasługuje fakt, że dziecko w rzeczywistości nasz komunikat odbiera tylko w teorii, ponieważ pomiędzy jego treścią oraz formą, w jakiej go przekazujemy, a skutecznością w jego realizacji istnieje zasadniczy związek.

Jeśli macie więcej niż jedno dziecko (lub jesteście nauczycielem i na co dzień macie do czynienia z większą lub mniejszą grupą rówieśników), zapewne nieobce Wam jest zjawisko kłótni pomiędzy nimi. Powodów do sporów jest tyle, ile dzieci i zawsze znajdzie się to „coś”, by się posprzeczać. Pytanie jest, czy można ograniczyć utarczki między latoroślami, aby nie zwariować i jak reagować, gdy po raz kolejny słyszymy: „Mamo, on zaczął!”, „Zostaw, to moje!” itp.?

Komunikacja w życiu codziennym jest dla nas zjawiskiem całkowicie oczywistym i naturalnym, rzadko nawet zdajemy sobie sprawę z jej istnienia. Jednak, efektywne komunikowanie się z innymi jest czymś więcej niż zwykłą konwersacją. 

2 kwietnia obchodziliśmy Światowy Dzień Świadomości Autyzmu. Obchody mają na celu m.in. podnoszenie świadomości społecznej na temat zaburzeń związanych ze spektrum autyzmu oraz poprawę dostępu do usług opiekuńczych i pomocowych dla społeczności osób dotkniętych autyzmem. Czy tak naprawdę wiemy, czym jest zaburzenie określane mianem autyzmu?

Wielu rodziców przyszłych przedszkolaków zastanawia się, czy ich pociecha poradzi sobie w nowym, zupełnie dla nich obcym miejscu, jakim jest przedszkole. Jakie umiejętności powinno posiadać nasze dziecko, aby łatwiej przeszło przez przedszkolne progi? Do września jeszcze daleko, jednak już teraz rodzice, zapisując dziecko do przedszkola, powinni rozpocząć stopniowe oswajanie (siebie i dziecka) z nową sytuacją. Z pewnością wśród czynników, które ułatwią dziecku start w przedszkolu, należą umiejętności społeczne.

Wielu rodziców staje przed wyborem – jakim rodzicem warto być? Czy tym surowym i dyscyplinującym, czy lepiej podążać drogą łagodności i bezstresowości w wychowywaniu dziecka? Tak naprawdę, można by znaleźć argumenty za jedną i drugą opcją. Co zatem wybrać? Czy istnieje jakaś trzecia możliwość? Odpowiedź brzmi – tak. To o czym mowa to konsekwencja w działaniu, w zachowywaniu się, wymaganiach, zakazach ipozwoleniach. Czyli po prostu w wychowaniu.

„Zostaw, bo wylejesz”, „nie dotykaj, bo stłuczesz”, „daj, ja to zrobię lepiej/szybciej/dokładniej” – stale słyszy przedszkolak. Czy ciągle pomagając dzieciom lub wyręczając je w różnych sprawach, spowodujemy, że staną się samodzielne? Niestety nie! Kierując do dzieci wyżej przytoczone albo podobne komunikaty, nie pozwalamy im się uczyć, a usłyszane przez nie słowa blokują ich działanie i zaniżają wiarę w siebie. Jak zatem wspierać dziecko w drodze ku samodzielności?

Małe dzieci niejednokrotnie opowiadają niestworzone rzeczy o smokach, które widziały rano, czy o gadających butach. Wielu rodziców takie, choć skądinąd urocze zachowanie ich pociech, niepokoi. Czy dziecięca konfabulacja to kłamstwo, czy jedynie bujna fantazja?

„Pozycja dziecka wśród braci i sióstr ma wielkie znaczenie dla jego dalszego życia”

Zygmunt Freud

Niedawno wprowadzona reforma oświaty zniosła obowiązek szkolny dla sześciolatków. Wielu rodziców zastanawia się, czy posłać sześcioletnie dziecko do szkoły, czy lepiej zaczekać jeszcze rok. W tym momencie rodzice dzieci, które w 2016 r. kończą 6 lat muszą zadeklarować w swoim przedszkolu, czy pozostawiają dziecko na kolejny rok, czy też nie. Wielu z nich jednak wciąż ma dylemat, co zrobić. Jeśli nie podjęliście jeszcze decyzji, czy posłać swoje dziecko do szkoły, nie macie pewności czy jego dojrzałość do obowiązku szkolnego została już osiągnięta, postaramy się nieco uporządkować wiedzę w tym temacie.

„Nie rób tego, nie rób tamtego, bo: się uderzysz, poparzysz, spadniesz”. Któż z nas nie używał wobec dziecka takich komunikatów? Oczywiście, w pewnych sytuacjach nasze zakazy wynikają przede wszystkim z troski o dziecko i dbałości o jego bezpieczeństwo. Wówczas stanowcze „nie” jest jak najbardziej wskazane. Czy jednak czasem w naszej rodzicielskiej władzy nie zagalopowujemy się za daleko, na każdym kroku zabraniając, zakazując i ograniczając? Z drugiej strony w codziennym życiu spotykają nas różne sytuacje i często musimy dziecku odmówić. Czy jednak wiemy jak to zrobić umiejętnie?